News Trending

Ad Gerritsen in Trouw, 30 november 2018

Afbeeldingen museumzaal:
Links: Slapende dode vrouw, 2001
olieverf op doek, 100 x 125 cm
Rechts: Nervi, 2009
olieverf op doek, 120 x 100 cm
courtesy Livingstone Gallery, Den Haag
Zie ook: EXHIBITIONS - Ad Gerritsen, Natural Selection
11 January - 22 February 2015
 
 
 
 
Zien goede mensen er anders uit dan slechte?
TROUW - CULTUUR
Henny de Lange– 12:06, 30 november 2018
 
Het Gemeentemuseum Den Haag wijdt een expositie aan deze relatief onbekende kunstenaar. De schilderijen van Ad Gerritsen zien er aantrekkelijk uit met hun krachtige kleuren. Maar onschuldige taferelen zijn het nooit. Neem bijvoorbeeld het werk ‘Gymnastiek’, waarop zes jongetjes met hun handen aan een balk bungelen. Vrolijk beeld en toch voelt het niet goed. Er is iets met die kindjes. Net zoals er ook wat aan de hand is met de man die op de bank in slaap lijkt gevallen. Zijn gezicht is grauw en wat is dat rode stipje op zijn overhemd?
Ad Gerritsen (1940-2015), een autodidact, is vooral bekend in en rond Arnhem, de stad waar hij zijn hele leven woonde, en in kunstkringen. Hij verdient het ontdekt te worden door een groter publiek, vindt conservator Hans Janssen van het Gemeentemuseum Den Haag. Hij maakte een tentoonstelling die van begin tot eind boeit maar ook ongemakkelijk voelt, omdat het werk van Gerritsen de kijker doorlopend confronteert met zijn vooroordelen over ‘de ander’. Als je denkt naar een portret van een terrorist te kijken of een meisje met een punkkapsel, blijk je er helemaal naast te zitten.
Waarom hebben we vaak bij de eerste oogopslag al een mening over iemand? Zien goede mensen er anders uit dan slechte? Wat we denken te zien is niet altijd wat het lijkt. Dat thema schemert voortdurend door de kleurrijke verflagen heen. Op het schilderij ‘Maskotte’ verdringen acht mannen zich triomfantelijk om een vrouw, van wie het haar voor een deel is afgeschoren. Kijken we naar de vernedering van een moffenmeid? Dat oordeel ligt zo voor de hand tot je ziet dat een van de mannen geen benen heeft. En het blauwe hemd dat de vrouw draagt, zou ook een operatiehemd kunnen zijn. Zo laat de kunstenaar het beeld kantelen, zonder dat duidelijk wordt wat er werkelijk aan de hand is. Zijn schilderijen bezorgen niet alleen een ongemakkelijk gevoel, ze zijn ook niet altijd gemakkelijk te doorgronden. 
Dat is precies wat Gerritsen, die ook een aantal jaren als creatief therapeut in een psychiatrische kliniek werkte, voor ogen stond. Het fascineerde hem dat we de scheiding tussen goed en kwaad met behulp van beelden denken te kunnen zien en onderbouwen. De figuren die hij portretteerde bevinden zich vaak aan de rafelranden van de samenleving. Hij liet zich onder meer inspireren door krantenfoto’s, vaak van gruwelijke gebeurtenissen: mensen die worden geëvacueerd na een bomaanslag in de metro, slachtoffers van een ongeluk in een kerncentrale of overlevenden van een bloedige gijzeling. De jongetjes in de gymzaal ontleende hij aan het boek ‘Überflüssige Menschen’, dat in 1981 verscheen. Er staan foto’s in die in de jaren twintig en dertig werden gemaakt in Duitsland, van mensen (onder wie Joden en geesteszieken) die werden bestempeld als ‘overbodig’, als opmaat naar het nazisme.
Aandachtig kijken is een vereiste bij deze tentoonstelling, want elke gelaats¬uitdrukking of houding van de geportretteerden telt. “Bij een goed schilderij word je verleid door de schoonheid, de esthetiek, maar er moet ook iets zijn waardoor het niet meer uit je hoofd te wissen is”, zei de kunstenaar. Zijn schilderkunstig commentaar op het menselijk gedrag en vooral de uitersten daarin, maakt het werk van Gerritsen super actueel. Daarnaast is deze autodidact ook nog eens een fantastische schilder. 
★★★★☆
Ad Gerritsen - Actualiteiten
1 dec 2018 t/m 17 maart 2019
Gemeentemuseum Den Haag